یک سال دیگر هم گذشت و ....

تهران، چند روز است که عصبانی است، (داشتم فکر می کردم بنویسم تهران مثل زنی عصبانی است، دیدم جنسیت زدگی تا مغز استخوانم نفوذ کرده است انگار! بنابراین تهران را فردی در نظر گرفتم تا خود خواننده اگر دلش خواست به او جنسیت بدهد، این کلمه اگر دلش خواست هم خیلی کلمه ناقلایی است، انگار گوینده به مخاطب اعتماد ندارد از سمتی نمی‌خواهد ناراحت شود و خود را در بازی بیندازد، از سمت دیگر نمی‌خواهد یا می‌خواهد کاری را انجام دهد ....) البته این عصبانیت یک روزه به وجود نیامده است که، چیزی یا فردی که او عصبانی کرده است، مدت زمانی پیش این بلا را سر او آورده است و تهران هم هی سکوت کرده و چیزی نگفته و عامل عصبانیت هم با پشتکار بیشتری  عمل خود را انجام داده است تا به جایی رسیده است که عصبانیت تهران تبدیل به دلگیری شده است و در این مرحله نه از دست ابرهای باران زا کاری بر می آید نه از دست بادها! تا دیروز اگر راه حل این بود که برویم با تهران صحبت کنیم، بخندانیمش، حواسش را پرت کنیم یا به او بگوییم "تهران عزیز، سخت نگیر، زندگی است دیگر"، "تهرانک! رسم دنیا است دیگر"، " بابا تهران، بیخیال! پاشو بریم یه جایی"، " تهرانی دانشگاه به من بلیط پارک دلفین‌ها و باغ پرندگان و استخر داده، بیا بریم، دکتر ... هیئت علمی است و معاون و اندازه موهای من، پست دارد، چشمش به این بلیط باغ پرندگان  من است و بیا برویم حالش را بگیریم ..., ...ادامه مطلب

تهران من حراج؟؟ تهران مهربان، این بار خیلی خیلی دلش گرفته است،دلتنگی هایش  اشکش را دراورده است و از شدت گریه به هق هق افتاده است... مثل اینکه مدت زمان زیادی است که دندان به دندان ساییده است و ناگهان بغضش ترکیده است.... و یکی از نمودهای ترکیدن بغضش، لرزیدن دل ما بود.... خب حق مان است وقتی سال‌های سال نسبت به دلتنگی اش بی اعتنا بودیم، حالا هم باید بلرزیم. + نوشته شده توسط زهرا در شنبه دوم دی ۱۳۹۶ و ساعت 12:38 | , ...ادامه مطلب